Był papieżem oraz ojcem i doktorem kościoła. Pochodził z rzymskiej rodziny senatorskiej oraz sprawował urzędy publiczne. Od roku 572 był prefektem Rzymu, a w 574 został mnichem w klasztorze, który przekształcił w swój dom. W 576 został wyświęcony przez papieża Benedykta I na jego z siedmiu diakonów regionalnych. Na zlecenie jego następcy Pelagiusza II został apokryzjuszem, czyli posłem papieskim na dworze w Konstantynapolu. W 586 roku powrócił do Rzymu. Papieżem został wybrany 3 IX 590 roku, gdzie był pierwszym zakonnikiem na tym urzędzie. Uzależnił władze duchowną od świeckiej, zreorganizował zarządzanie dobrami papieskimi, kładąc podwaliny pod pod potęgę świecką Kościoła. Sprawował władzę polityczną w rzymie, tym samym stworzył zręby państwa kościelnego. W 593 roku skłonił Longobardów do odstąpienia od oblężenia Rzymu, a w 599 roku posredniczył przy zawarciu pokoju między Longobordami a Bizancjum. Organizował misje mające na celu nawracanie pogan i heretyków ,,arian", przyczynił się do chrystanizacji Anglii. Zakładał klasztory i budował kościoły. Dokonał reformy liturgii, przypisuje mu się błędnie wprowadzanie tzw.,,chorału gregoriańskiego''. Broniąc prymatu biskupa rzymu, przeciwstawiał się przyjęciu przez patriarchę Konstantynapola tytułu patriarchy ekumenicznego. Sam nazwał się ,,sługą sług bozych'', które to określenie przeszło odtąd do oficjalnej tytulatury papieskiej. Zasłynął niezwykle ascetycznym trybem życia. Był wybitnym kaznodzieją i duszpasterzem.
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL